O knjizi Jevanđelje po magarcu
U Jevanđelju po magarcu može se prepoznati Aćinova naklonjenost prema nekim već stvaralački artikulisanim i dominantnim temama iz prethodnih knjiga priča, poput ljubavi i smrti, putovanja i književnosti. No, osim ovih koliko individualno poetičkih toliko i univerzalnih, prisutne su i one postmoderno specifične teme, poput izgubljenih ili apokrifnih rukopisa, paralelnih svetova, borhesovskih lavirinata, začudnih odnosa između istorije i savremenosti, imaginacije i stvarnosti, odnosno problem tekstualnosti sveta i života. Razvrstana u četiri poglavlja, knjiga svojim podnaslovom nagoveštava da su to „priče o sitnim svetim trenucima“. No čitalac će ubrzo shvatiti da se „sveto“ u Aćinovom rečniku ne može tako lako odvojiti od paradoksalnih ili ironičnih efekata, te da ono, ukoliko ima veze sa religioznom ili etičkom, još više ima sa onom estetskom i tekstualnom dimenzijom. (Đorđe Despić)