Oprečnost kao pokretački momenat nalazimo i u naslovu najnovije Petkovićeve zbirke stihova: Tu sam, daleko. Reč je, naime, o niski pesama uređenoj tako da ostavlja utisak autonomne pesničke publikacije. Prisustvo apartnih grafičkih priloga pojačava meditativni i, u ovom slučaju, nešto ličniji glas autora. U leksičkom jezgru ove pesničke tvorevine su i pojmovi koji definišu univerzalne kategorije – ljubav, svet, čovek, smrt. Stihovima intoniranim kao svedočanstvo ili ispovest suprotstavlja se prividna proizvoljnost pesničkih slika i u tom postupku prepoznajemo Petkovićevu praksu da oneobičava govor, ali da pritom, po ključu prikrivene asocijativnosti, drži na okupu demontirani smisao. (Dejan Aleksić)