Dragica Užareva (objavljivala i pod prezimenima Đurić i Ivanović) rođena je 1971. godine u Šapcu, a odrastala u selu Lipolist. Doktorirala je na Filološkom fakultetu u Beogradu.

Piše poeziju, kratku prozu i eseje. Bavi se teorijom književnosti i književnom kritikom. Objavila je knjige poezije: Znam da sam voda (1996/2000), Kameni đuvegija (1997), Odisej kod leksikografa (2002), Porodični album (2011, pesme za decu), Rukopis talasa (2015) i Brod bez kapetana (2015, dvojezično izdanje, na srpskom i italijanskom u izboru i prevodu Ružice Leontić). Studija Osvešćeni zaborav: imanentna poetika Branka Miljkovića izašla je iz štampe 2010. godine.

Prevodi sa ruskog, poljskog i nemačkog.

Poezija joj je prevođena na ruski, italijanski, poljski, slovački, slovenački, makedonski i španski. Zastupljena je u nekoliko antologija srpskog pesništva u zemlji i inostranstvu (antologija 100 srpskih pesnika, Slovačka).

Nagrade za poeziju: Brankova, „Miloš Crnjanski“, „Stevan Perović Cuca“.

Član je Srpskog književnog društva.

Živi u Beogradu.