Poeziju Gunvor Hofmo karakteriše prilično osoben intenzitet izraza, čija afektivnost nastaje iz emocionalnog pritiska koji se obično doživljava kada je čovek suočen s iznenadnim životnim lomovima. Kod Hofmo se takve reakcije pretvaraju u trajna osećanja koja ne popuštaju, te na kraju postaju sudbina. Ona piše o večnim literarnim temama poput tuge, smrti, usamljenosti, otuđenja, prateći ih adekvatnim motivima i pesničkim slikama (tama, noć, hladnoća, prirodni elementi…). Pesnikinja u ishodištu patnje, degradacije i izopštenosti pronalazi zajednicu sa svojom mrtvom dragom. Naime, Rut Majer, njena prijateljica jevrejskog porekla, izbeglica iz Austrije, koju je upoznala početkom Drugog svetskog rata, uhapšena je i deportovana u Aušvic 1942, gde je u decembru iste godine ubijena. U dnevničkim beleškama Rut Majer odnos sa pesnikinjom opisan je kao intiman i ljubavni, pa se često ističe da je taj gubitak odredio životni i poetski put Gunvor Hofmo:

[…] Videh prijateljicu svoju,

jedinu, videh je kako

odlazi u smrt.

Od tada drveće je žalilo,

od tada Smrt je vukla

moje telo i dušu i glas

u more očaja!

Može li se pisati poezija posle Aušvica? Hofmo celokupnim svojim delom i životom varira odgovore na ovo pitanje. (Marko Vuković)