Čini se da je Potić svoje crnohumorne, fragmentarne priče, u kojima se ispod vickastog ruha kriju ozbiljna promišljanja o svetu i našoj svakodnevici, ovde produbio jednim novim pristupom, te da su njegovi junaci tada postali realni, stvarni, a ne izmaštani likovi bačeni u kontekst jednog slobodno asocijativnog, čak moglo bi se reći i nadrealnog književnog postupka, podvučenog omiljenim Potićevim stilskim figurama, aluzijama, crnim humorom, ironijom i sarkazmom. Kao da je ovaj novi pristup, donevši promenu poetike, u knjizi Rezultati postao još izbalansiraniji, te imamo elemente preuzete iz njegovih početnih faza, ali i nove teme i motive, koji svedoče o zrelosti stila iz poslednje knjige. […] Priče iz zbirke Rezultati opominju na razmišljanje i upućuju na oprez, one nas podsećaju na banalnost zla i na činjenicu da se na prošlost ne može uticati, ali, još važnije, da ćemo rezultate današnjih loših odluka plaćati i u budućnosti. (Miloš Petković)